Kalbin mi karardı hayat mücadelesinde
Yoksa zaten karaydı da ben mi baktım tozpembe
Yanı başımda dururken hayallerim olmazlara koşuşum nedendi
Hep mi zahmetliydi hayat yoksa yaşlanıyor muydum
Her baktığımda gördüklerim neden başka başkaydı
Dün düşündüğümü bugün anlamsız bulmak mı büyümek sizce
Büyüdükçe küçülüyormuş insan doğru
Hayatı hayalleri hatta kendi bile
Sırtında kamburu büyüyen suna gibi küçülmekteyim şimdi
Kambur dedimse sanmayın bedenimin oynadığı oyun olduğunu
Hayatın oyunu diyelim bence
Benim kamburum hayal kırıklıklarım sadece
Kırılanları attım ardıma dedim hep
Güçlüydüm ya sözde hiç yenilmezdim ben
Ağlamak mı acınası bir durumdu hesapta
Şimdi bakıyorum da ne kadar masummuş hislerim bile
Şimdi ota boka ağlar oldum
Ardıma atıp üstüne bastım sandıklarım sırtıma yapışmış meğer
Tıpkı kambur gibi büyümüşte küçücük yapmış beni
Şimdi dönüp bakıyorum da
Kendime aileme evime ve benim sandığım her şeye
Aslında ne de boş her şey
Kırılmaktan bomboş olmuş hepsi
Yinede diyorum bir gayret asıl hayata
Umut değil miydi insanoğlunu hayata bağlayan Pandora’ya inat
Bende kesmedim umudumu kırıklıklar içinde
Evet kaçtığım doğrudur her şeyden
Ama ne önemi var
Sonuçta toslamıyor muyuz buz gibi duvar misali keşkelerimize
Hayat yine de güzel demekten hiç vazgeçmeyiniz
Çünkü umut gebeyse mucizelere
Sizin içinde bir şans var demektir...
31 Ekim 2016 Pazartesi
Biraz şiir iyi gelir hayallerinden asilanlara
Etiketler:
bengeldimhosgeldim,
BLOG,
cinema,
FİLM,
GOOGLE,
insan,
İNSTAGRAM,
MERHABA,
minnakkedikizingüncesi,
şiir,
şiirheryerde,
TÜRKSİNEMASI,
vicdan,
yazmakgüzeldir,
yeni,
YEŞİLÇAM
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder